Ethical Hacking ---> Lesson4

 

OSI လို႔အတိုေကာက္ေခၚၾကတဲ့ Open System Interconnection ကသတ္မွတ္ထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာတစ္ခုနဲ႕တစ္ခု နက္၀ါ့(ခ္)ေပၚမွာ ဆက္သြယ္ရာမွာ error free ျဖစ္တဲ့“စံ” ဆက္သြယ္မႈကေတာ့ အလႊာ(၇)ခုရွိပါတယ္။
7 layer network ေပါ့။ အဲဒီ Layer ေတြကေတာ့
7. Application Layer
6. Presentation Layer
5. Session Layer
4. Transport Layer
3. Network Layer
2. Datalink Layer
1. Physical Layer ေတြပါပဲ။ အဲဒါကို OSI Model လို႔ေခၚပါတယ္။ မွတ္လို႔လြယ္ေအာင္
All People Seem To Need Data Processing လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ ထိပ္ဆုံးစာလုံးေတြကိုစီထားတာပါ။

အခု course မွာ အေလးဂရုျပဳျပီးေလ့လာၾကမွာကေတာ့ layer 2 ကေန 4 အထိေလာက္ပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ Human Layer တစ္ခုပါတိုးလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ သူကလဲအေရးပါတယ္ေလ။ သူ႔ဆီမွာက အားနည္းခ်က္ေတြအမ်ားဆုံးရွိေနမွာလို႔ေတာင္ေျပာႏိုင္ေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ သေဘာထား တူေတြရွိၾကပါတယ္။

ဟုတ္ျပီ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားကိုတစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပ်ဳိးလာခဲ့ၾကတာ အခုေတာ့ TCP/IP ဆီကို ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာပါျပီ။
TCP/IP ဟာ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ကတည္းကေပၚခဲ့တာျဖစ္ျပီး၊ အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္ကာကြယ္ေရးဌာနရဲ႕
ARPANET(Advance Research Project Agency Network) အတြက္ ARPA(Advance Research Project Agency) က လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ Protocol ပါပဲ။ ကိုယ့္နက္၀ါ့(ခ္)ကေန တစ္ျခားေနရာအထိ ဆက္သြယ္လို႔ရတဲ့ protocol ပါပဲ။ မတူတဲ့ system ေတြကိုလဲဆက္သြယ္ႏိုင္တဲ့ နည္းပညာတစ္ခုပါ။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဆက္သြယ္ဖို႔ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ OSI Model ရဲ႕ Layer (၇)ခုစလုံးဟာ TCP/IP ရဲ႕ 5 Layer Model မွာ ပါ၀င္ေနၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ 4 Layer လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ 5 Layer နဲ႔ပဲရွင္းျပသြားမွာပါ။ ဘယ္လိုပါေနၾကသလဲဆိုတာကေတာ့ ဒီလိုပါ…။
OSI TCP/IP
7. Application Layer ——> Application Layer | ——> Layer 5
6. Presentation Layer ——> Application Layer | ——> Layer 5
5. Session Layer ——> Application Layer | ——> Layer 5
4. Transport Layer ——> Transport Layer ————> Layer 4
3. Network Layer ——> Internet Layer ————–> Layer 3
2. Data-Link Layer ——> Data-Link Layer ————> Layer 2
1. Physical Layer ——> Physical Layer ————–> Layer 1
ကဲ အေတာ္ေလးေတာ့ ရွည္သြားျပီျဖစ္တဲ့အျပင္ အရင္သင္ခန္းစာႏွစ္ခုထက္ နည္နည္းလဲ ပိုရႈတ္တာ
ေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာခဏရပ္လိုက္ပါမယ္။ သင္ခန္းစာ(၃)ရဲ႕ ပထမပိုင္းလို႔ သတ္မွတ္ပါမယ္။
Assignment မေပးေသးပါဘူး။ Scanning က်မွပဲ Assignment ေပးပါ့မယ္။ ေမးတာေတြနည္းေနၾကပါေသးတယ္။
ခုထိေတာ့ TCP/IP Basic ေတာင္မျပီးေသးပါဘူး။
ကဲ ဆက္ၾကရေအာင္….။
ပထမပိုင္းတုန္းကေျပာခဲ့တဲ့ TCP/IP ရဲ႕ Layer ၅ ခုကို ထပ္ေရးျပပါဦးမယ္။ လိုအပ္ဦးမယ္ထင္လို႔ပါ။
5. Application Layer
4. Transport Layer
3. Internet Layer
2. Data-Link Layer
1. Physical Layer
အဲဒီ Layer တစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕အေၾကာင္းကို ေျပာျပပါဦးမယ္။
၅။ Application Layer မွာကေတာ့ telnet, FTP, SMTP, DNS Query, TFTP, NFS, Ping စသည္ျဖင့္
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ Protocol ေတြပါၾကပါတယ္။
၄။ အဲဒါေတြကမွတစ္ခါ transport လုပ္တဲ့အခါ သယ္ေပးတဲ့ protocol
အလိုက္ အုပ္စုကြဲသြာျပန္ပါတယ္။ TCP လား UDP(User Datagram Protocol)လားကြဲေပမယ့္
Transport Layer ထဲမွာပါပဲ။
၃။ အဲ … အင္တာနက္ေလယာ မွာက်ေတာ့ IP တို႔ ICMP လို႔ေခၚတဲ့ Internet Control Message Protocol
တို႔ IGMP တို႔ စသည္ျဖင့္ ပါလာျပန္ပါတယ္။
၂။ Data-Link Layer မွာက်ေတာ့ Ethernet နဲ႔ Token-ring စံနစ္ေတြနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ
ပါလာပါတယ္။
၁။ Physical Layer ကေတာ့ ၾကိဳးနဲ႔ဆက္ထားတာလား၊ ဖိုင္ဘာေကဘယ္လား၊ ၀ိုင္ယာလက္လား ဆိုတာပါပဲ။
ဒီေလယာအဆင့္ဆင့္ဟာ ၾကိဳးထဲမွာ တစ္ကယ္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ အခုလိုသြားၾကတာပါပဲ။
TCP/IP စံနစ္ဟာ ဘာဆက္သြယ္မႈမွ ရွိမေနေသးရင္သူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈ ဆက္ရွင္(session) တစ္ခုမွ မစပါဘူး။ ဆက္သြယ္မႈအခ်က္ျပလိႈင္းတစ္ခုခု၀င္လာျ ပီဆိုမွ သာ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္မႈ ကိုစလုပ္ပါတယ္။
အဲဒီလို၀င္လာတဲ့ အခ်က္ျပ ဆစ္ဂနယ္ အစုအေ၀းေလးေတြကို ပက္ကက္(packet)လို႔ေခၚပါတယ္။
အျပည့္အစုံဆိုရင္ေတာ့ IP Datagram Packet လို႔ေခၚပါတယ္။ TCP/IP Datagram Packet တစ္ခုဟာ အရြယ္အစားအားျဖင့္ 32bit ရွိျပီးေတာ့ ေဟာဒီအခ်က္ျပေတြပါ၀င္ေနပါတယ္။
1. Version (IP version ပါပဲ။ ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ကေတာ့ version 4 ကို အမ်ားဆုံးသုံုံးေနလွ်က္ပါ။
version 6 ကိုလဲသုံးေနၾကပါျပီ။)
2. Header Length (IP header ရဲ႔ အလ်ားကို byte နဲ႔ျပတာပါ။ ပုံမွန္အားျဖင့္ 20bytes ရွိပါတယ္။)
3. TOS (Types Of Service bit ပါ။ Differentiated Services လို႔လဲေျပာၾကသလို၊ Diff Serv Code လို႔လဲေရးၾကပါေသးတယ္။)
4. Packet Total Length(လက္ရွိ packet ရဲ႕ စုစုေပါင္းအလ်ားပါပဲ။)
5. ID Field(packet တစ္ုခုနဲ႔ တစ္ခု မတူတဲ့ နံပါတ္ပါ။ packet ေတြကို ျပန္ဆက္တဲ့အခါမွာအဲဒီ ID ကိုၾကည့္ျပီးဆက္သြားပါတယ္။
တူရင္ ပက္ကက္ေတြ ရႈတ္ကုန္မွာေပါ့။ လူေတြရဲ႕ မွတ္ပုံတင္နံပါတ္လိုေပါ့။)
6. Flags(3 bits စာပဲရွိပါတယ္။ bit 0= reserve(0 ပါပဲ), bit 1=don’t fragment အပိုင္းအစ မလုပ္ဖို႔ျပတဲ့ အခ်က္ျပေလးပါ။
အဲဒီမွာ 1 ဆိုရင္ don’t ပဲ။ bit 2= last fragment လို႔ေျပာတာပါ။ အဲဒီမွာ 1 ျဖစ္ေနရင္ This is the last fragment in a set. လို႔ေျပာတာပါပဲ။)
7. Fragment Offset(လက္ရွိ sequence မွာ အခုေျပာျပေနတဲ့ packet ရဲ႕ အလွည့္က်နံပါတ္။ ပထမဆုံး ျဖစ္တဲ့ packet ဟာ ဒီေနရာမွာ 0 ျဖစ္ေနမွာပါ။)
8. TTL(Time To Live ပါ။ သူက 8 bits ေနရာယူပါတယ္။)
9. Protocol ID(ဘယ္လို protocol ျဖစ္ေၾကာင္း သတ္မွတ္တဲ့ ID။ ICMP ဆိုရင္ 1,TCP ဆိုရင္ 6, UDP ဆိုရင္ 17, GRE(PPTP) ဆိုရင္ 47, ESP ဆိုရင္ 50။
10. Header Checksum
11. Source IP Address(ကိုယ့္ လိပ္စာ)
12. Destination IP Address(ကိုယ္သြားမယ္ေနရာရဲ႕ လိပ္စာ)
13. IP Options(အခ်ိန္အမွတ္အသားတို႔၊ ကြန္နက္ရွင္ရရဲ႕လားဆိုတာကိုေလာက္ပဲၾကည့္ျပီးတစ္ျခား ဘာမွမလုပ္တဲ့ NOP command တို႔လို အခ်က္ျပမ်ဳိး)
14. Payload Data အင္း TCP/IP နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြမ်ားလာရင္ ပ်င္းကုန္ၾကမွာစိုးလို႔ နည္းနည္းေလး မ်က္စိက်ယ္သြားၾကေအာင္ scanning ေလ့က်င့္ခန္းေလးေတြလာပါျပီ။ practice ေလးေတြ အေၾကာင္းေျပာ ရင္းနဲ႔ ၾကားထဲမွာ TCP/IP အေၾကာင္းေတြကို ထည့္ျပီးေျပာသြားပါေတာ့မယ္။

Scanning နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကိုမေျပာခင္ ကိုယ္သုံးေနတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာရဲ႕ နက္၀ါ့(ခ္)ဆိုင္ရာ အခ်က္ အလက္ေတြကို သိထားဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ အဲဒီအတြက္ကေတာ့ windows မွာပါတဲ့ utility ေလးေတြကို သုံးျပီး ရွာရင္ေတာ္ေတာ္ေလးကို သိႏိုင္ပါတယ္။ သုံးရမယ့္ utility ေတြက ipconfig, net view, net user, netstat ေတြ ပါပဲ။
အဲဒီဟာေလးေတြကို စုသုံးထားျပီး network information ကို text file ေလးတစ္ဖိုင္ထဲမွာစုေပးတဲ့ utility ကေလးကေတာ့ netinfo.exe ပါပဲ။ ၾကံဳတုန္းေၾကာ္ျငာထိုးရရင္ ကြ်န္ေတာ္ေရးထားတာေလးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ source code ေလးကိုပါ ထည့္ေပးထားပါတယ္။ အဲဒါေလးကို ရိုးရိုးေလးပဲ double click နဲ႔ run ရုံပါပဲ။ သူက C:\ ရဲ႕ ေအာက္မွာ၊ NETINFO.TXT ဆိုတဲ့ ဖိုင္ေလးေရးသြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါေလးကို notepad နဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရင္ ကိုယ့္ network information ေလးေတြကို ေတြ႕ၾကပါလိမ့္မယ္။

ကဲ assignment လာပါျပီ။ ကိုယ့္စက္အေၾကာင္းကို ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ netinfo နဲ႔ ရွာၾကည့္ျပီး၊
ရလာတဲ့ NETINFO.TXT ေတြကို assignment ထပ္ၾကပါ။ ျပီးရင္ netinfo.source.txt ဆိုတဲ့ဖိုင္ကိုဖြင့္ၾကည့္ျပီး၊
ipconfig -all, net view, net user, netstat -r နဲ႔ netstat -an ဆိုတဲ့ dos command ေတြကို
တစ္ခုစီ run ၾကည့္ၾကပါဦး။ မရရင္ forum မွာေျပာပါ။ အဲဒီမွာ မရွင္းတာေတြ ေမးစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါေနပါလိမ့္မယ္။

ေမးသာေမးပါ။ တစ္ကယ္ကေတာ့ အဲဒီ NETINFO.TXT ထဲက ေ၀ါဟာရေတြတစ္ခုခ်င္းစီအေၾကာင္းကို
ေျပာရင္ေတာင္ အေတာ္ေျပာယူရမွာပါ။ ကဲ scanning ကိုစပါေတာ့မယ္။ အရင္ဆုံး Angry IP Scanner ဆိုတာေလးကို စေျပာပါ့မယ္။ လိုခ်င္တဲ့ အိုင္ပီ active ျဖစ္ေနမေနရယ္ ဘယ္ port ပြင့္ေနတယ္ဆိုတာရယ္ကို
အေတာ္ျမန္ျမန္ေလး သိႏိုင္တဲ့ ဟာေလးပါပဲ။ ကိုယ္ scan လုပ္ၾကည့္တဲ့ အိုင္ပီ active ျဖစ္ေနတယ္(host alive)ဆိုတာ အဲဒီ IP address မွာ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လုံး ခ်ိတ္ထားဖြင့္ထားတယ္ဆိုတာပါပဲ။ Port ဆိုတာကေတာ့ networking ဆိုင္ရာ application ေတြဟာ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ port ေတြမွာ run ၾကရပါတယ္။
port စုစုေပါင္း ၆၅၅၃၅ ရွိပါတယ္။ ရွင္းေအာင္ေျပာရရ တံခါးေပါက္ေပါင္း ၆၅၅၃၅ခုဖြင့္လို႔ရတဲ့အိမ္တစ္လုံး ဆိုပါေတာ့။

အဲဒီအိမ္မွာ ေနၾကတဲ့သူေတြဟာ အျပင္ကိုေမွ်ာ္ခ်င္ရင္၊ ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္တံခါးေပါက္ကေနပဲ ဆက္သြယ္ၾက ေမွ်ာ္ၾကတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ သူမ်ားအေပါက္ကို သြားၾကည့္ခြင့္မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းလယ္လယ္၀ယ္၀ယ္ပိုရွိတဲ့ သူေတြကေတာ့ သူမ်ားအေပါက္ကေန ၾကည့္ၾကတာလဲရွိပါတယ္။
ဒီသေဘာပါပဲ။ အခုရွိရွိသမွ် သာမန္ http application ေတြအားလုံးဟာ port 80 မွာပဲ run ၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့ကာ web browser က URL bar မွာ http://www.google.com လို႔ရိုက္ထည့္လိုက္တာဟာ၊
http://www.google.com:80 လို႔ရိုက္ထည့္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ browser က အလုိလိုလုပ္ေပးသြားတာေၾကာင့္
မသိၾကတာပါ။ သိထားဖို႔ကေတာ့HTTP ဆာဗာေတြဟာ port 80 ကို မလြဲမေသြဖြင့္ထားရတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ျပီးေတာ့ https လို႔သိေနၾကတဲ့ SSL(Hypertext Transfer Protocol over Secure Socket Layer/
secure HTTP connection လို႔လဲေခၚၾကေသးတယ္။)ေပၚမွာ run ၾကတဲ့ application ေတြက်ေတာ့
port 443 ကေနပဲ run ၾကပါတယ္။

သိထားဖို႔ကေတာ့HTTPS ဆာဗာေတြဟာ port 443 ကို မလြဲမေသြဖြင့္ထားရတယ္ဆိုတာပါပဲ။
SSH(Secure SHell) application ေတြက်ေတာ့ port 22 မွာ runၾကရ ပါတယ္။ သိထားဖို႔ကေတာ့SSH ဆာဗာေတြဟာ port 23 ကို မလြဲမေသြဖြင့္ထားရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ကေန႔ထိတိုင္ မရိုးႏိုင္တဲ့ telnet protocol ကေတာ့ ပုံမွန္အားျဖင့္ port 23 မွာ run ၾကပါတယ္။ ဖိုင္ေတြဘာေတြ အတင္အခ် လုပ္တဲ့ FTP(File Transfer Protocol) application ေတြက်ျပန္ေတာ့ port 21 မွာ run ၾကရပါတယ္။

သိထားဖို႔ကေတာ့FTP ဆာဗာေတြဟာ port 21 ကို မလြဲမေသြဖြင့္ထားရတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဒါမွ သူ႔လမ္းေၾကာင္းေတြနဲ႔ သူျဖစ္ေနၾကမွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႔ FTP application ေတြက်ေတာ့
တစ္ဖက္ဆာဗာက ဖြင့္ထားတဲ့ FTP (port 21) ကိုယ့္ဆီက HTTP(Port 80) ကေန လွမ္းျပီး ဖိုင္
ေတြ အတင္အခ် လုပ္ၾကျပန္ေရာ။ အဲဒီမွာတင္web2ftp တို႔ net2ftp တို႔ဆိုတဲ့ ဆိုက္ေတြေပၚလာ
ေတာ့တာပါပဲ။ အင္မတန္ အက်ဳိးျပဳတဲ့ဆိုက္ေတြပါပဲ။

ဒီသင္ခန္းစာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာ့(ဖ္)၀ဲေတြကိုေဒါင္းဖို႔ေပးထားတဲ့လင့္(ခ္)မွာ ေဒါင္းယူပါ။
Double click နဲ႔ run လိုက္ျပီး၊ IP range ေနရာမွာ ကိုယ္ စျပီး စကင္လုပ္ခ်င္တဲ့ IP address ရယ္၊
အဆုံးသတ္ခ်င္တဲ့ IP Address ရယ္ကိုရိုက္လိုက္ပါ။ ျပီးရင္ start ဆိုတာကို ႏွိပ္လိုက္ပါေတာ့
host alive ျဖစ္ေနတဲ့ IP ဆိုရင္ အေရာင္ေျပာင္းျပီးျပပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုေတြ႕ရင္ အဲဒီ အိုင္ပီေပၚမွာ right click ေထာက္လိုက္ပါ။ မီႏူးတစ္ခုေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီမွာမွ Show Details နဲ႔ Open Computer ဆိုတဲ့
မီႏူးေတြကေန စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကပါ။ အဲဒီမွာေတြ႕ၾကရမယ့္ ping တို႔၊ traceRoute တို႔ဆိုတာေတြဟာ
ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ မစိမ္းေတာ့ပါဘူး။

လက္ေတြ႕စမ္းၾကည့္ၾကျပီး screenshot(Print Screen)ေလးေတြ assignment ထပ္ၾကပါဦး။တစ္ခုသတိေပးခ်င္ တာကေတာ့ scanning လုပ္တာကို cyber crime ရယ္လို႔ အမ်ားအားျဖင့္ မသတ္မွတ္ၾကေပမယ့္၊ senstive IP ေတြ ကို scanning လုပ္မိရင္ေတာ့ cyber crime ထဲမွာ အၾကံဳး၀င္သြားမွာပါ။ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ admin ေတြတာ၀န္ယူတဲ့ နက္၀ါ့(ခ္)တိုင္းမွာ တိက်တဲ့ access log ေတြ၊ error log ေတြရွိျပီးသားပါ။ အဲဒါေတြကို intruder တစ္ေယာက္ေယာက္က လွမ္းဖ်က္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ admin rights(root user) ရွိသူကပဲ ဖ်က္လို႔ရ တာပါ။ ျပီးေတာ့ ဒါေတြကို အျမဲတန္း backup copy လုပ္ထားၾကတာပါပဲ။ အဲဒီဖိုင္ေတြမွာ လာျပီးေတာ့ access လုပ္တဲ့ အိုင္ပီရယ္၊ အခ်ိန္ရယ္၊ သုံးတဲ့ applicationရယ္၊ ဘယ္ေနရာကို လာသြားတယ္ ဆိုတာေတြရယ္ကို မွတ္တမ္းတင္ျပီးသားပါပဲ။ အိုင္ပီသိရင္ ေနရာကိုသိပါျပီေလ။

ဘာမွ မေလ့က်င့္ျပန္ရင္လဲ ဘာမွသိမွာ မဟုတ္ေလေတာ့ကာ၊ ဆင္ျခင္တုံတရားေလးလက္ကိုင္ ထားျပီး ေလ့က်င့္ ၾကဖို႔ပါပဲ။ ဒီေတာ့ကာ မလိုအပ္ပဲ မကလိၾကဖို႔ အေလးအနက္မွာခ်င္ပါတယ္။
မသိေသးလို႔သာ ေလာေလာဆယ္ ထူးဆန္းေနၾက၊ လုပ္ခ်င္ေနၾကတာပါ။ သိသြားေတာ့လဲ မထူးဆန္းေတာ့ပဲ၊မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဟက္ကာေတြမွာ အနိမ့္ဆုံးက script kiddy လို႔ေခၚတဲ့ အဆင့္ပါပဲ။

script ေလးဘာေလး နည္းနည္းပါးပါးေရးတတ္၊ ဘယ္ application ေတြကိုသုံးရေကာင္းတယ္ ဆိုတာေလာက္ ကိုပဲ သိတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလးေတြကိုေခၚတာပါ။ ခ်ာတိတ္အဆင့္ပါပဲ။ စာရင္းမရွိပါဘူး ။ ျပႆနာတက္ ၾက၊ ျပႆနာရွာၾကတာ အဲဒီဟာေလးေတြပါပဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္လဲ မည္မည္ရရမရွိၾကပါဘူး။ ဟက္ကာၾကီးေတြ ကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြကလိလို႔ သူတို႔ဂြင္ေတြပ်က္သြား ရင္ၾကိမ္းၾကေမာင္း ၾကေတာ့တာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီ script kiddy ေလးေတြဟာ ေလာေလာဆယ္ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနတဲ့ အဆင့္ထက္ေတာ့
ပိုသိၾကတယ္ေနာ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ၾကေပါ့။

ကဲ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ခဏရပ္လိုက္ဦးပါဦးမယ္။ 

ေရးသာသူ သလႅာဝတီ ကိုလင္း
ေအာင္ေအာင္(မကစ) ရဲ႕ ဘေလာ့ခရီးသည္ေလးအား အားေပးေနၾကတဲ့အတြက္ ေက်းဇဴးအထူးတင္ပါတယ္.. တုန္႕ျပန္မွဳအေနနဲ႕ fb like ေလးေတာ့ လုပ္ေပးခဲ့ၾကပါေနာ္.. တတ္စြမ္းသမွ် ေတြ႕ ရွိသမွ်ေလးေတြကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေနပါ့မယ္...။ အဆင္မေျပတာမ်ားရွိခဲ့ပါက...cbox မွာ ေျပာခဲ့ၾကပါေနာ္..
<<<မန္ဘာ၀င္ျပီး...Fb Like ျခင္းျဖင့္ အားေပးၾကပါေနာ္>>>ေအာင္ေအာင္(မကစ) ပိုင္ဆိုင္ေသာ ေနရာေလးမ်ားကိုလာလည္ၾကပါ။

www.aungsanmks.blogspot.com
www.ledimyethar.com
www.ninilayy.com

Posted in: Hacking